وَ إذ قالَ إبراهیمُ لِأبیهَ وَقَومِه ِإنَنی بَرآئٌ مما تعبُدون (26). ألاألذی فَطَرَنی فإنه سَیَهدین (27 زخرف). ألذی خَلَقَنی فَإنه سیهدین(78 شعراء).

 فَأقم وَجهَکَ للدین حنیفاً فِطرَت الله ألتی فَطَرَ الناس عَلَیها لا تبدیل لخق الله ذلک الدین القیّم (30 روم ).

توضیح:دو آیه اول سوره ابراهیم یکبار خدا را معرفی کرده است ألذی فََطرَنی و بار دیگر معرفی کرده است ألذی خَلَقَنی و اشکار است که مراد او یک چیز است و درآیه سوم نیز یکبار فطرت الله آورده و بار دیگر خلق الله و روشن است که مقصود یکی است .

حنان:واژه حنان نیز با توجه به سیاق معنایش روشن است :

یا یَحیی خُذ الکتاب بقُوهٍ و اتیناهُالحُکمَ صَبیا (12) و حناناًمن لدنا و زکوهًو کان تقیا (13) و بَراً بوالِدَیه و لم یکُن جبّاراًعصیّا (14 مریم)

و أما الغلامُ فکان أبواهُ مومنین فخشیا أن یُرهِقَهُما طُغیاناً و کفرا (80)فاراد أن یُبدِلَهما ربُهُما خَیراًمنه زکوهً و أقرَبُ رُحما (81 کهف).

غِسلَین:این دو واژه نیز با توجه به سیاق آیه روشن است:

وَلا یَحُضُ عَلی طَعام المِسکین (34) فَلَیسَ لهُ الیوم ها هنا حَمیم (35) و لا طَعامٌ إلا مِن غِسلَین (36)لا یأکله ألا الخاطِئون (37 الحاقه).

جالب آنکه در عین حالی که از ابن عباس معنای غسلین را آورده اند که ان خونابه ای است که از زخمها و فروج اهل آتش روان می شود به اعتبار اینکه غسلین از غسل گرفته شده است یا که آبِ غسل بدن آنان است و "ین" در آن افزوده شده است چنانچه عِفرین همانگونه است.

أوّاه:آورده اند که أوّاه از أَََوَهَ به معنای آه گفتن از ته دل هست ،از رسول الله آورده اند الأواه الخاشع المتضرع است . در خبر است که حضرت ابراهیم بسیار می گفت:آهٌ من النار قبل أن لا تنفَعَ آهٌ.کعب الاحبار در معنی آه گفته است:آن باشد که چون ذکر دوزخ شود آه کند . عبد الله ابن مسعود و عبید ابن عُمیرنیز أواه را بسیار دعا کننده معنا کرده اند. از خود ابن عباس نقلهای فراوانی در معنای أواه آمده است از جمله اینکه أواه به معنای پر گریه و پر دعاست.أواه در لغت حبشی به معنای مومن است.

وَ ما کان استغفارُ إبراهیمَ لِأبیه إلا عن موعدهٍ وَعَدَها إیاه فَلما تَبیّن لهُ أنه عدوٌّ تَبَرأَ منه إنّ إبراهیم لَأواهٌ حلیم (114 توبه).

فَلما وَهَبَ عن إبراهیم الرَوعَ و جاءته البشریُجادِلُنا فی قَومِ لوط(74)إنّ إبراهیم لَحَلیمٌ أواهٌ مُنیب(75 هود).

در این آیات با توجه به سیاق وضوح کاملی دارد در آیه نخست استغفار قرینه است برای فهم معنای اواه و در آیه دوم نیز آمدن فرشتگان به قصد عذاب قوم لوط و مجادله حضرت ابراهیم با آنان تعیین کننده معنای اواه است اواه در این سیاق به معنای دعا کننده است:

قالَ سَلامٌ عَلَیکُم سَأستَغفِرُلَکَ رَبّی إنه کانَ بی حَفِیّا(47)و أعتَزُلُکُم و ما تَدعونَ من دون الله و أدعو ربّی عَسی ألا أکونَ بِدُعاءِ ربّی شَقِیّا(48 مریم).

رقیم: